De Zutphense Kunstroute op 18 en 19 juni heeft een bijzonder tintje.
Nadat tot dusver beeldende kunst centraal stond, is er nu ook aandacht voor poëzie. Met zogenoemde “matches” boden beide disciplines elkaar inspiratie. De resultaten komen in een bundel die de Kunstroute nog boeiender maakt dan ie al elf jaar is.
- Eric Klop
-
- Zutphen foto: Willem Feith
Het initiatief kwam van de Zutphense Kunstconnectie en poëziecollectief Kopwit. Met de bedoeling om samen tot iets moois te komen. Zestien koppeltjes durfden de uitdaging aan. Twee van hen zijn dichter Wibo Kosters en beeldend kunstenaar Nicole Huijs-Karrèr. Ze vonden elkaar op een speciaal in het leven geroepen website. Hij plaatste poëzie en zij schilderijen. Wibo maakte als eerste contact. Was onder de indruk van haar werk. En Nicole van dat van hem. Maar durfde hem niet te mailen. “Ik ben een schijtlijster”.
Wibo Kosters is 32. Sinds een jaar of zes is hij serieus bezig met poëzie. “Ik las een bundel van Anna Enquist. Zó slecht…. Dacht: ’dat kan ik beter’. Twee jaar lang zette ik dagelijks een gedicht op internet. Kreeg er reacties op. Negatief en positief. Een uitstekende leerschool! Zo bleven er een stuk of vijftig over, die ik soms nog steeds bijschaaf. Ik hoop op een officieel debuut. Dat is moeilijk. Er zijn er al zoveel”, vreest de dichter die bovendien actief is in het poetryslam-circuit.
Nicole Huijs-Karrèr (53) zou z’n moeder kunnen zijn. Eigen kroost was de reden dat zij pas op haar 27ste naar de kunstakademie ging. Een kwart eeuw later is haar atelier aan de Spittaalstraat de plek waar zij proffesioneel werkt aan schilderijen, grafiek en objecten waarin zonder vaste stijl “spirituele ontroering” steevast een rol speelt. “ Sinds elf jaar houd ik mij ook intensief bezig met het “schrijven” van ikonen. Begon ermee vanwege mijn interesse in de oeroude techniek. Maar werd mij ook door de spirituele ontroering zeer dierbaar.
Spiritualiteit raakt aan religie in zijn zuivere vorm. De kunstenaars vonden na een gesprek een match in de aartsengelen Gabriël, Raphaël en Michaël. Nicole: “Wibo schreef er heel concreet en in beeldende taal drie prachtige gedichten over. Daar ben ik met de ikoonkunst als tweede inspiratiebron mee aan de slag gegaan”. Het resultaat, drie ikoonpanelen met steeds de poëtische zinnen erin verwerkt, stemt hen content. Hun samenwerking heeft naar eigen zeggen geleid tot meer dan de som der delen. “Wat ook de bedoeling was van het initiatief om beeldende kunst en poëzie tot elkaar te brengen. “Disciplines werken veelal binnen hun eigen cirkeltje. Nu kijken we eens over de grenzen heen. Dit mag wat ons betreft vaker. Het kan binnen het Zutphense cultuurkllimaat heus geen kwaad”.
Overgenomen uit de Zutphense Koerier van woensdag 4 mei 2011
